Διαβήτης

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια σοβαρή ενδοκρινική νόσο που χαρακτηρίζεται από αύξηση του σακχάρου στο αίμα. Ξεκίνησε η χρόνια παθολογική διαδικασία μερικής ή απόλυτης έλλειψης ινσουλίνης. Η πρωτεϊνική ορμόνη είναι απαραίτητη για την κανονική διατροφή και τη λειτουργία των κυττάρων. Είναι υπεύθυνος για τη μεταφορά καλίου, γλυκόζης και αμινοξέων. Η κύρια δράση του είναι η ρύθμιση της ισορροπίας των υδατανθράκων. Τα συμπτώματα του διαβήτη είναι πρωτογενή και δευτερεύοντα, η φύση της ανάπτυξης και της πορείας της νόσου εξαρτάται από τον τύπο της. Για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και να αποτραπεί επικίνδυνες συνέπειες, απαιτείται δια βίου θεραπεία.

Σπουδαίος!

Οι πληροφορίες από αυτή την ενότητα δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για αυτοδιαγνωστική διάγνωση και αυτο -μεσολαβητή. Σε περίπτωση πόνου ή άλλης επιδείνωσης της νόσου, οι διαγνωστικές εξετάσεις πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο από τον θεράποντα γιατρό. Για να κάνετε μια διάγνωση και τη σωστή συνταγή θεραπείας, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν ειδικό προφίλ.

Πώς εκδηλώνεται ο διαβήτης στο αρχικό στάδιο;

Ο διαβήτης προορίζεται για την τρίτη θέση μετά από ογκολογία και καρδιαγγειακά προβλήματα μεταξύ των αιτιών της επίπτωσης και της θνησιμότητας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάθε 15 χρόνια ο αριθμός των ασθενών θα αυξηθεί δύο φορές. Είναι σημαντικό να αναγνωρίσετε τα πρώτα σημάδια του διαβήτη εγκαίρως για να αναζητήσετε ειδική βοήθεια. Θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση εάν:

• Διψιά συχνά βασανίζει.
• Η ξηροστομία γίνεται αισθητή.
• αυξημένη γλυκόζη.
• Τη θρησκευτική κόπωση, σημειώνεται γενική αδυναμία.
• Η ούρηση έχει γίνει πιο συχνή.
• Το σωματικό βάρος (1 βαθμός) μειώνεται γρήγορα ή το υπερβολικό βάρος (2 μοίρες).

Υπάρχει κίνδυνος ασυμπτωματικής πορείας της νόσου. Σε αυτή την περίπτωση, το πρόβλημα μπορεί να εντοπιστεί μόνο με εργαστηριακή εξέταση αίματος ή ούρων για περιεκτικότητα σε ζάχαρη.

Η αδυναμία και η κόπωση των ασθενών με διαβήτη συνδέεται με την "ενεργειακή πείνα". Η ζάχαρη παραμένει στο αίμα χωρίς να μεταφέρει στα κύτταρα. Ως εκ τούτου, ένα άτομο αισθάνεται αδιευκρίνιστο, είναι δύσκολο για αυτόν να επικεντρωθεί.

Η μακρινή ούρηση συνδέεται με την αδυναμία των νεφρών να φιλτράρουν το σάκχαρο του αίματος. Προσπαθούν να πάρουν το υγρό που απαιτείται για τη διάλυση συσσωρευμένων αποθεμάτων, γεγονός που οδηγεί σε υπερβολική πλήρωση της ουροδόχου κύστης.

Συμπτώματα

Η ξαφνική εμφάνιση της νόσου συχνά σημειώνεται. Χαρακτηρίζεται από:

• Γενική κακουχία?
• σταθερή δίψα?
• ναυτία και έμετο.
• διάρροια.

Η έγκαιρη διάγνωση είναι εξαιρετικά απαραίτητη. Διαφορετικά, το 30 % των ασθενών αναπτύσσουν διαβητικό κώμα. Αυτός είναι ένας ακραίος βαθμός αποδέσμευσης της νόσου. Τι σημάδια, εκτός από τα παραπάνω, είναι πρωταρχικά:

• Nicturia;
• enuresis;
• πολυφαγία;
• Deg.
• κετοξέωση.
• Η πληροφορική φυσική ανάπτυξη στα παιδιά.

Η ασθένεια είναι ασταθής, δύσκολη. Οι επιπλοκές εμφανίζονται νωρίς, μεταξύ των οποίων η διμερή βλάβη στα νεφρά, την εγκεφαλοπάθεια.

Τα δευτερεύοντα σημάδια του διαβήτη περιλαμβάνουν την όραση και τον πόνο στο κεφάλι. Επιπλέον, υπάρχουν:

• Κνησμός του δέρματος και των βλεννογόνων.
• πόνο και σπασμοί των μυών των μοσχαριών.
• αδυναμία στους μυς γενικά.
• υδραδενίτιδα, φουρουνία και άλλες φλις.
• Ακετόνη στα ούρα.

Χαρακτηριστικά του μαθήματος, ο βαθμός βλάβης στα νεύρα και τα όργανα εξαρτάται από τον τύπο της νόσου. Παρατηρούνται οι ακόλουθες κλινικές επιλογές:

• 1 τύπος, εξαρτώμενη από ινσουλίνη.
• 2 τύπος, εξαρτώμενη από ινσουλίνη.
• που σχετίζεται με την κακή διατροφή.
• Συμπτωματική ή δευτερεύουσα.

Ο πρώτος τύπος διαγιγνώσκεται σε παιδιά, άνδρες και γυναίκες που δεν είναι άνω των 35 ετών. Τα συμπτώματα του διαβήτη τύπου 2 ανιχνεύονται κυρίως σε ασθενείς άνω των 40 ετών.

Ο διαβήτης είναι κοινός σε τροπικές περιοχές που προκαλούνται από κακή διατροφή ποιότητας κατά την περίοδο της ενεργού ανάπτυξης του σώματος. Όσον αφορά τη συμπτωματική μορφή της νόσου, είναι μια επιπλοκή άλλων προβλημάτων υγείας, για παράδειγμα, διάχυτη τοξική βρώμικος.

Αιτίες της νόσου

Ο κύριος παράγοντας που οδηγεί στον διαβήτη του 1ου βαθμού θεωρείται αυτοάνοση διαδικασία. Ξεκινά αντισώματα στα παγκρεατικά κύτταρα. Οι ιογενείς λοιμώξεις μπορούν επίσης να προκαλέσουν ασθένεια σε ένα υπόβαθρο κληρονομικής προδιάθεσης. Ο κίνδυνος είναι:

• γουρουνάκι;
• ερυθρά;
• ηπατίτιδα;
• ανεμοβλογιά.

Ο τύπος τύπου 2 μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία και κληρονομικότητα. Επιπλέον, σημειώθηκε η σχέση μακροχρόνιας χρήσης των διατροφικών συμπληρωμάτων με το σελήνιο και η ανάπτυξη της νόσου.

Με τον 1ο βαθμό παχυσαρκίας, ο κίνδυνος του διαβήτη αυξάνεται κατά 2 φορές. Με τον 2ο βαθμό-5 φορές, με το 3ο-More από 10 φορές. Υπάρχει άμεση σύνδεση κοιλιακής παχυσαρκίας και ασθένειας. Με τον διαβήτη που εξαρτάται από την ινσουλίνη, τα συμπτώματα αναπτύσσονται σταδιακά, ανεξάρτητα από τον παράγοντα που προκαλεί.

Η δευτερεύουσα μορφή της νόσου έχει περισσότερους λόγους. Μεταξύ αυτών:

• Ενδοκρινικά προβλήματα (Feochromocytoma, Itsenko-Cushing και άλλα).
• Αλλαγή υποδοχέων ινσουλίνης.
• Ένας αριθμός γενετικών συνδρόμων.
• νεοπλάσματα, φλεγμονώδη διαδικασία στο πάγκρεας.
• Η επίδραση των χημικών ουσιών, των ναρκωτικών.

Μερικές φορές η ανάπτυξη των επιπέδων γλυκόζης οφείλεται στην επίδραση του στρες και του καπνίσματος. Η λανθασμένη διατροφή, τα έμπειρα έντονα συναισθήματα μπορούν να ξεκινήσουν παθολογικές διαδικασίες. Με τον διαβήτη, εξαιρετικά δηλητηριώδη, ειδικά για GM, σχηματίζονται ουσίες. Τα σώματα Keton περιλαμβάνουν ακετόνη, βήταξυξ και οξύ οξύ.

Διάγνωση

Οι ασθενείς με διαφορετική ένταση των εκδηλώσεων πρέπει να είναι εγγεγραμμένοι σε ειδικό. Οι τακτικές εξετάσεις θα αποτρέψουν τις επιπλοκές και θα παρακολουθήσουν τη δυναμική των αλλαγών στη διαδικασία θεραπείας. Η διάγνωση βασίζεται κυρίως στην εργαστηριακή έρευνα:

• Δοκιμή αίματος για γλυκόζη, με άδειο στομάχι.
• Ανάλυση των ούρων για σώματα ζάχαρης και κετόνων.
• Υπολογισμός της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης.

Μπορεί να χρειαστείτε δείγμα για ανοχή σε ζάχαρη. Ένα διάλυμα 75 g γλυκόζης και 250-300 ml νερού είναι μεθυσμένος με άδειο στομάχι. Το περιεχόμενο της ουσίας στο αίμα μετράται μετά από 0,5-2 ώρες. Η μέθοδος απαιτεί προσεκτική προκαταρκτική προετοιμασία:

• Νυχτερινή λιμοκτονία, τουλάχιστον 8 και όχι περισσότερο από 14 ώρες.
• Το δείπνο πρέπει να περιέχει περίπου 30-50 g υδατανθράκων.
• Αποκλεισμός της βαριάς σωματικής δραστηριότητας 8 ώρες πριν από τη μελέτη.

Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και κατά τη διάρκεια της διάγνωσης, πρέπει να πίνετε νερό. Μετά από ένα φράκτη βιοϋλικών, θα πρέπει να έχετε ένα δάγκωμα.

Ποιος γιατρός θα πάει;

Αν και ο διαβήτης είναι μια χρόνια και ανίατη ασθένεια, η έγκαιρη διάγνωσή του είναι εξαιρετικά απαραίτητη για να εξασφαλιστεί η μακρά και πλήρης διάρκεια ζωής του ασθενούς. Η ταυτοποίηση του προβλήματος, η εξάλειψη των αρνητικών παραγόντων και ο διορισμός παρατεταμένης θεραπείας ασχολούνται με: ενδοκρινολόγος, διατροφολόγος, θεραπευτής.

Για να γίνει μια διάγνωση του διαβήτη, ένας ειδικός πρέπει να πάρει την πιο αντικειμενική εικόνα της κατάστασης του ασθενούς όσο το δυνατόν. Για αυτό:

1. πραγματοποιείται γενική επιθεώρηση.
2. Οι καταγγελίες, αναλύονται η αναισθητοποίηση της ζωής.
3. Μελετάται μια κληρονομική προδιάθεση για την ασθένεια.
4. Οι συνθήκες ζωής, η εργασία, η συναισθηματική ένταση αξιολογούνται.

Ο ασθενής χωρίς αποτυχία περνάει μια εξέταση αίματος για ζάχαρη. Κανονικοί δείκτες: 3.3-5.5 mmol/L. Η δοκιμή Gluczotanction είναι κατάλληλη για την ταυτοποίηση πριν από το amiabet. Τα αποτελέσματά του ερμηνεύονται ως εξής:

• NORM - 7.8;
• προ -aibet - από 7,8 έως 11?
• Διαβήτης - πάνω από 11 mmol/L.

Το επίπεδο της ινσουλίνης πρέπει να καθορίζεται στο αίμα. Στον 1ο τύπο, η ποσότητα της πρωτεϊνικής ορμόνης θα είναι μικρότερη από τον κανόνα και με τον διαβήτη του 2ου τύπου-αυξημένο. Το περιεχόμενο του C-πεπτιδίου μειώνεται/απουσιάζει ή αυξάνεται αντίστοιχα.

Εάν παράλληλα με τον διαβήτη οι βλάβες των εσωτερικών οργάνων, το δέρμα και άλλα προβλήματα αναπτύσσονται, τότε απαιτούνται η συμμετοχή στενών ειδικών και πρόσθετων μεθόδων εξέτασης.

Επιπλοκές

Γνωρίζοντας ποια συμπτώματα στη ζάχαρη του διαβήτη είναι πολύ πιο εύκολο να ελέγξετε την κατάσταση της υγείας σας. Είναι εξίσου σημαντικό να φτάσετε σε έναν αρμόδιο ειδικό που επιλέγει μεμονωμένα το θεραπευτικό σχήμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η θεραπεία με ινσουλίνη προκαλεί:

• τοπική αλλεργική αντίδραση ·
• λιποατροφία;
• Αναφυλακτικό σοκ.

Οι οξείες επιπλοκές του διαβήτη καταγράφονται επίσης, συχνά αυτές είναι οι συνέπειες της ανεπαρκούς θεραπείας. Τέτοιοι τύποι κώματος είναι δυνατοί:

• Ketoacidotic;
• υπεργλυκαιμικό;
• Υπογλυκαιμική.

Το Ketoicidotic κώμα αναπτύσσεται από μερικές ώρες έως αρκετές ημέρες. Ο ασθενής έχει:

• εντατικός κοιλιακός πόνος.
• προφανές ξηροστομία και δίψα.
• Kussmaul αναπνοή, ο εκπνέει αέρα έχει τη μυρωδιά της ακετόνης.
• ανελαστικότητα, ξηρό δέρμα, βλεννώδεις μεμβράνες.
• Μειωμένα αντανακλαστικά των τενόντων, μυϊκός τόνος.
• μπερδεμένη συνείδηση ·
• μειωμένη αρτηριακή πίεση και θερμοκρασία.

Εργαστηριακοί δείκτες αλλαγής αναλύσεων. Το επίπεδο του pH του αίματος είναι χαμηλό, υπερεκετόνιο και υπεργλυκαιμία. Η γλυκοσουρία και η κετονουρία παρατηρούνται στα ούρα.

Το υπεργλυκαιμικό κώμα χαρακτηρίζεται από αυξανόμενη αδυναμία και δίψα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό του:

• ανορεξία;
• υπεραιμία;
• λιποθυμία;
• ταχεία αναπνοή?
• συχνουρία;
• μείωση του τόνου των οφθαλμών.
• Χαμηλή αρτηριακή πίεση.

Επιτρέπεται η συστροφή των άκρων και των κράμπων. Ο ασθενής είναι υπνηλία, η μυρωδιά της ακετόνης σημειώνεται κατά την εκπνοή.

Οι επιπλοκές στον σακχαρώδη διαβήτη συχνά λαμβάνουν τη μορφή υπογλυκαιμικού κώματος. Υπονοεί 4 στάδια:

• Ο ασθενής έχει τη διάθεση, γίνεται ενθουσιασμένος ή κατάθλιψη. Το κεφάλι πονάει, παρατηρείται η μυϊκή αδυναμία. Το αίσθημα της πείνας επιδεινώνεται, εμφανίζεται η ταχυκαρδία.
• Το 2ο στάδιο χαρακτηρίζεται από υπερνημία και υπεραιμία του προσώπου. Στα μάτια αρχίζει να διπλασιάζεται, ο ασθενής έχει κινητικό ενθουσιασμό.
• Στο 3ο στάδιο, οι κράμπες αναπτύσσονται, ο μυϊκός τόνος αυξάνεται. Αυτό το στάδιο χαρακτηρίζεται από εκτεταμένους μαθητές, ταχυκαρδία και αυξημένη αρτηριακή πίεση.
• Στο 4ο στάδιο, ο ασθενής χάνει τη συνείδηση, έχει υγρό δέρμα. Η θερμοκρασία του σώματος είναι φυσιολογική ή υποτιμητική. Η αναπνοή είναι φυσιολογική.

Δυστυχώς, ακόμη και η σύγχρονη περίπλοκη θεραπεία είναι μερικές φορές ανίσχυρη πριν από την εξέλιξη μιας παραμελημένης ασθένειας. Οι καθυστερημένες επιπλοκές του διαβήτη έχουν ως εξής:

• ζημιά στα μικρά αιμοφόρα αγγεία των νεφρών, τα μάτια.
• αλλαγή στην ευαισθησία των ιστών.
• γαστρεντερικές αλλοιώσεις, έντερα χρόνιες ασθένειες.
• λιπαρή ηπατίτιδα.
• στοματίτις;
• καταρράκτης;
• Οστεοαρθροπάθεια.

Τι να κάνετε με τον σακχαρώδη διαβήτη;

Δεν είναι δυνατόν να απαλλαγούμε πλήρως από την ασθένεια σήμερα. Ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να επιτευχθεί αμετάβλητη αποζημίωση. Αυτό γίνεται αποκλειστικά υπό την επίβλεψη ενός γιατρού. Η παρουσία επαρκούς θεραπείας παρέχει μια ευνοϊκή πρόγνωση. Ο ειδικός συνταγογραφεί:

• Διατροφή. Απαιτείται πλήρης διατροφή, συμπεριλαμβανομένων 50 % υδατάνθρακες, 35 % λίπος και 15 % πρωτεΐνες. Εξαιρούνται εύκολοι υδατάνθρακες, η χρήση λαχανικών που περιέχουν άμυλο και γλυκά φρούτα είναι περιορισμένη.
• Με διαβήτη του πρώτου τύπου ινσουλίνης στις ενέσεις. Μειώνει το σάκχαρο του αίματος και αναπληρώνει την έλλειψη της δικής του πρωτεϊνικής ορμόνης στο σώμα.
• Αθλημα. Το επαρκές φορτίο παρέχει επαρκή καύση λιπών και γλυκόζης.

Στη σταθεροποίηση της κατάστασης, ο αυτο -έλεγχος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Κάθε μέρα είναι απαραίτητο να μετρήσετε το σάκχαρο του αίματος. Αυτό γίνεται συνήθως με άδειο στομάχι, αμέσως πριν το φαγητό και 2 ώρες μετά το φαγητό. Για να το κάνετε αυτό, πάρτε ένα προσωπικό γλυκομέα.

Η πρόληψη του διαβήτη υπονοεί προηγουμένως τον ορισμό των ομάδων κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών και την παρατήρηση της υγείας τους. Είναι σημαντικό να αποφευχθούν οι ιογενείς λοιμώξεις αυξάνοντας την ανοσία, τον αποτελεσματικό εμβολιασμό. Ένας ειδικός ρόλος διαδραματίζει από τη λογική διατροφή, καθώς και την ανάπτυξη της αντοχής στο στρες.

Η δευτερογενής πρόληψη αποσκοπεί στην εξάλειψη των επιπλοκών. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να ακολουθήσετε μια δίαιτα, να υποβάλετε τακτικά μια εξέταση και να συμμετέχετε καθημερινά σε ένα άθλημα που επιλέγεται με γιατρό.

Πόσο επικίνδυνη είναι η ασθένεια;

Διάφορες επιπλοκές στον διαβήτη είναι θανατηφόρες. Για να εξασφαλίσετε μια μακρά διάρκεια ζωής, πρέπει να εξασφαλίσετε καλή αποζημίωση για την ασθένεια. Εάν οι συνέπειες είναι ήδη διαθέσιμες, τότε είναι επίσης δυνατή η επιβράδυνση της εξέλιξής τους. Ωστόσο, ελλείψει επαρκούς θεραπείας, η μη συμμόρφωση του ασθενούς με τις συστάσεις του γιατρού συχνά αναπτύσσονται:

• αμφιβληστροειδοπάθεια;
• εγκεφαλοπάθεια.
• αυτόνομη νευροπάθεια.
• Πολυνευροπάθεια.

Αυτές και άλλες επιπλοκές καθιστούν δύσκολη την περαιτέρω θεραπεία, επιδεινώνουν σημαντικά την ποιότητα της ζωής του ασθενούς. Οι περισσότεροι πεθαίνουν από τις σοβαρές συνέπειες μιας χρόνιας νόσου.